Keuzestress

Het is Do or Die week, een make it or break it moment! Keuzestress! Komt er een schoonmaak? Of (halve) maatregelen, worden er wel of geen mensen voor de schenen geschopt en blijven de heilige huisjes gespaard?

De bal ligt sinds twee weken bij Frans van der Kolk en Meine Breemhaar. Zij hebben, in tegenstelling tot vele anderen, de afgelopen weken wel hun verantwoordelijkheid genomen. En zijn bezig om organisatorische een basis te leggen waarop PEC weer de weg omhoog kan slaan. Maar om dit allemaal in 3 weken even voor elkaar te boksen is een behoorlijke uitdaging. Er is namelijk een achterstand waardoor het afbreukrisico voor deze ondernemers in het Zwolsche slangenkuil tamelijk groot is. Wij leggen in dit stukje kort uit waarom deze week zo belangrijk is, welke afwegingen er worden gemaakt en welke knopen er doorgehakt moeten worden.  

Investering voor zetels
In de media zagen wij van een zekere sensatiekrant de titel “aandeelhouders grijpen de macht” voorbijkomen. Hoewel dit verhaal in praktijk iets genuanceerder is zit hier wel een kern van waarheid in. In het verleden verkocht PEC aandelen op basis van EUR 50.000 per aandeel. Het participatiefonds was geboren. De waardebepaling was met enige symboliek bepaald en door handige Harrie’s met enige positivisme “op de groei” recht gepraat. Bij de totstandkoming van deze constructie is er door Adriaan Visser op verzoek van het Zwolsch Supporters Collectief vastgelegd dat een meerderheidsaandeel van PEC Zwolle niet verkocht kan worden.

In het nieuwe plan is het de bedoeling dat er nieuwe aandelen verkocht worden waarmee het spelersbudget van 3 (al 2.9 in de huidige 13 spelers) naar zo’n 5.5 miljoen gebracht zal worden. Dit houdt voor PEC in dat 2.6 miljoen budget vrij komt om het elftal aanzienlijk te versterken, wat voor Dick een belangrijke reden is om ook volgend seizoen bij PEC te blijven.

Heel mooi, maar voor niets gaat de zon op, horen wij je al denken. Wat krijgen de investeerders terug voor hun investering? Ten eerste is het goed om te weten dat de nieuw uitgezette aandelen nog altijd op EUR 50.000 gewaardeerd worden. Deze investeerders leggen in verhouding dus meer dan de eerder uitgeven aandelen op tafel. Dit voorkomt onrust onder de aandeelhouders.

Wat willen de aandeelhouders dan wel? Zeggenschap. Het is hen een doorn in het oog dat door de wijze waarop PEC de afgelopen jaren gemanaged is de club is afgegleden. Met vijf zetels ontstaat er een vertegenwoordiging die direct toezicht op de directie houdt. Zij zorgen ervoor dat hun geld goed worden besteedt. Een “wie betaalt, bepaalt” situatie. Er is dan weliswaar geen meerderheid aan aandelen aan derden verkocht, er zal dan wel degelijk aan het manifest worden vastgehouden, maar de “rechtspersoon” PEC ZWOLLE B.V. runt niet meer zichzelf. Het lijkt een besef wat pas deze week schijnt door te druppelen maar de harde waarheid is dat de Algemene vergadering van Aandeelhouders (het zit al in de naam) al jaren toezicht op het RvC hield en indirect altijd al de hoogste beslissingsorgaan in de boom waren. Met de nieuwe constructie, verdwijnt het RvC, worden de lijnen dus korter en zullen de 5 zetelzitters zonder ruis, er nog dichter op zitten.

Deze week zal worden bepaald wie deze vijf zetels krijgen. Zoals wij in “Es ist ein Krankenhaus!” al aangaven is er wel wat voor te zeggen om een vertegenwoordiging van supporters een zetel te geven. De seizoenkaartverkoop laat zien dat de club meer dan ooit leeft. PEC bestaat uit een grote groep trouwe supporters en die hebben recht op een stem. Dit zou dan een onafhankelijke persoon moeten zijn die geen geld in de club heeft zitten en voor zijn inkomen ook niet van PEC afhankelijk is.

Marcel/Mike
Na de zetels en investering volgt meteen een hoofdpijndossier. Want wie mag de club runnen en is capabel genoeg het geld aan de juiste spelers uit te geven? PEC is ernstig toe aan rustig vaarwater, zodat wij volgend jaar, met z’n allen een Ron Jans achtig dansje kunnen doen. Maar is er nog voldoende vertrouwen en draagvlak om de heren Boudesteyn en Willems aan te houden als respectievelijk algemeen directeur en technisch manager?

Deze week zullen Meine Breemhaar en Frans van der Kolk (+ nieuwe zetelzitters) hun hoofden hierover buigen. Hopelijk duurt het proces niet te lang. De kaarten voor de clubs zijn inmiddels geschud en de spelers weten of zij blijven of opzoek naar een nieuwe club moeten gaan. Met een portemonnee voor PEC is het dus de noodzaak om zo veel mogelijk pareltjes te scoren maar dan moet je er wel snel bij zijn en weten wat je doet. Daarvoor heb je nodig:
1. Rust en draagvlak binnen de organisatie
2. Kennis/ kunde
3. Een netwerk

De afweging is ook wat de stakeholders willen en dat hangt voor een groot gedeelte af van aan wie de bestuurders willen luisteren. Een deel van de spelersgroep is blij met Dick en daarom ook Marcel die volgens hen goede en noodzakelijke veranderingen hebben doorgevoerd. Een deel van het kantoorpersoneel denkt hier anders over. Terwijl ook de verschillende supportersgroepen graag een PEC zonder Marcel zien. Ook is er nog de vraag wat de neutrale supporters willen en last but not least wat de sponsoren willen. Vooral de sponsoren is hetgeen waar de bestuurders gezien hun achtergrond de meeste affiniteit mee zullen hebben. Woorden als “imago”, “afbreukrisico” en “compromis” vallen steeds vaker in de wandelgangen. Komt er een gouden middenweg? Wat zijn dan de voorwaarden? Is dat ook iets voor de lange termijn? En hoe zal iedereen hierop reageren?

Kortom keuzestress!