Een ode aan de Veurzitter

Het is juni 2014, ik ben 25 jaar, koppig, gedreven en bovengemiddeld gepassioneerd. Gepassioneerd voor mijn familie, vriendin, werk, Zwolle, whisky, UFC en PEC Zwolle. Net 2 maanden geleden won PEC Zwolle, mijn club, de KNVB-beker door met 5-1 indrukwekkend te winnen van Ajax. Vol spanning zat mijn gedachte alweer bij de UEFA Cup. Mijn club zal debuteren en tegen Sparta Praag gaan spelen. En om uiting aan deze passie te geven heb ik zojuist samen met wat vrienden een supporterssite gelanceerd. Tegenover mij, een 63-jarige man, koppig, gedreven en bovengemiddeld gepassioneerd. Gepassioneerd voor zijn vrouw, typische Zwolsche mensen-mens maar geen allemansvriend, Zwolle, ondernemerschap en PEC Zwolle.  In ruim 7 jaar hebben wij talloze keren met elkaar gesproken, gemaild, gebeld en geappt.

Soms vertelde Adriaan net iets te veel en soms lekte ik net iets te veel. Soms waren wij beste vrienden en soms even niet. Het mooie van Adriaan is dat het een gepassioneerde maar geen rancuneuze man is. Talloze keren was Adriaan niet blij met onze berichtgevingen maar altijd kreeg ik bij het weerzien een vriendelijke hand toegereikt. Adriaan is iemand die supporters vanuit een bestuursfunctie begrijpt en op zijn beurt soms net zo fanatiek kan zijn. De reden dat PEC.nu uiteindelijk ook tv-items ging maken of shirts en caps ging verkopen kwam veelal vanwege de gesprekken met hem. Hij moedigt aan om ondernemerschap te tonen en dat werkte op ons als jonge gasten soms best aanstekelijk.

De afgelopen 7 jaar.. dan moet ik terugdenken aan de positieve stukken die wij geschreven hebben en de retweets van onze Veurzitter. Maar ook (zo werkt mijn brein) aan de kritische stukken die wij geschreven hebben en de telefoontjes die daarop volgde. Vaak op maandag en vaak in de middag. Mooi vond ik dat, vaak begon Adriaan met de mededeling dat hij vond dat wij mochten schrijven wat wij willen maar dat hij het er niet per se mee eens hoefde te zijn. Wat volgde was een (h)eerlijk gesprek van minimaal een uur waarin wij eindeloos over voetbal konden discussiëren. Tussen neus en lippen door liet Adriaan dan vaak meer los dan soms goed was. Adriaan vertrouwde erop dat ik als supporter mijn mond kon houden. Aan de andere kant kon ik mij bijna niet voorstellen dat dit per ongeluk gebeurde. In mijn ogen is Adriaan een meester in bedrijfspolitiek, in de vele gesprekken of zelfs tijdens de tv-interviews maakte het niet uit wat je aan hem vroeg. Zijn antwoord was zijn boodschap ongeacht of dit wat met de gestelde vraag te maken had. Waardeloze tv-interviews rechtstreeks uit de Belgische Keizer kwamen eruit. Sommigen bezoekers zeiden terecht; “Eli je bent ook gewoon een slechte journalist”. Daar sluit ik mij als supporter dan ook volledig bij aan. Mijn bescheiden bijdrage valt in het niets vergeleken met de staat van dienst die Adriaan bij PEC heeft.

Los van het laten groeien van de club, in zowel supporters, omzet, capaciteit, organisatie, commercie, netwerk als naamsbekendheid. Initieerde Adriaan ook een periodieke ontmoeting met vertegenwoordigers van supportersgroepen. Hij durfde het aan om, de op veel weerstand stuitende naamswijziging van IJsseldelta naar Mac3Park stadion, een mandaat te geven. Zaken als biermerk, shirts, campagnes seizoenkaarten, sfeeracties en onderlinge samenwerking zijn hieruit voortgekomen. Als supporterssite praat ik weleens met soortgenoten van andere clubs. De samenwerking van PEC met haar supporters is in Nederland redelijk uniek en mag voor een groot gedeelde aan Adriaan worden toegeschreven.  Wat een vooruitgang is dit met pakweg uhm sinds de oprichting van de club?

Inmiddels ben ik 7 levensjaren wijzer en tikt Adriaan de 70 aan. Het is, na 12,5 jaar, voor de Veurzitter, mooi geweest en Adriaan gaat zich meer op Hegeman als onderneming richten. Met het vertrek van het boegbeeld van de club is het de vraag wat je ervoor terug krijgt. Maar dat PEC een nieuw hoofdstuk ingaat is duidelijk. Niet langer kan er achter Adriaan en zijn netwerk verscholen worden. PEC en haar organisatie zal voortaan op haar eigen benen moeten staan. Meer dan ooit te voren zullen de cultuurbewakers (zoals de vertegenwoordigers van de supportersgroepen liefkozend genoemd worden) hun ding moeten doen. Ik denk dat Adriaan niet zoveel verandert, hij zal altijd dezelfde passie voor zijn club tonen en dit via diverse kanalen blijven volgen. Ook na komende vrijdag zal ik daarom mijn telefoon op maandag middag in de gaten blijven houden:).

Aan de belangrijkste Veurzitter van onze clubgeschiedenis, namens het team van PEC.nu en haar bezoekers, het ga je goed! Bedankt voor alles! Woorden schieten te kort om je staat van dienst te beschrijven maar ik ga het vrijdag aanschouwen terwijl anderen een poging wagen. We bellen én hopelijk drinken wij binnenkort een drankje!